Οστεοχόνδρωση

Η οστεοχόνδρωση είναι ένα πιεστικό πρόβλημα που επηρεάζει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για μια ευρέως διαδεδομένη εκφυλιστική νόσο των σπονδύλων και των μεσοσπονδύλιων δίσκων μεταξύ τους που εμφανίζεται σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες.

Τι είναι η οστεοχόνδρωση;

Η παθολογία κατέχει ηγετική θέση μεταξύ όλων των ασθενειών της σπονδυλικής στήλης και συνοδεύεται από προοδευτικές εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές σε ένα ή περισσότερα κινητικά τμήματα της σπονδυλικής στήλης. Διαγιγνώσκεται σε περίπου 40% των ασθενών ηλικίας κάτω των 35 ετών. Σε μεγαλύτερη ηλικία, η οστεοχόνδρωση διαγιγνώσκεται σε 9 στα 10 άτομα.

Υπάρχουν μεσοσπονδύλιοι δίσκοι μεταξύ όλων των σπονδύλων που λειτουργούν ως αμορτισέρ. Απορροφά το στρες που εμφανίζεται στους σπονδύλους κατά το περπάτημα και τις διάφορες σωματικές δραστηριότητες. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι ποικίλλουν σε μέγεθος. Είναι μικρά στην περιοχή του λαιμού και μεγαλύτερα στην οσφυϊκή περιοχή, καθώς αυτή η περιοχή φέρει το μέγιστο φορτίο.

Η δομή των μεσοσπονδύλιων δίσκων είναι ίδια στη μέση - ένας ζελατινώδης πολφικός πυρήνας με υψηλή ελαστικότητα. Περιβάλλεται κυκλικά από ινώδη δακτύλιο και ακραίες πλάκες. Στην οστεοχόνδρωση, το σχήμα και το μέγεθος των μεσοσπονδύλιων δίσκων αλλάζουν και φθείρονται πιο γρήγορα. Αυτό δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη σπονδυλικών παραμορφώσεων, σπονδύλωσης, κήλης και άλλων ασθενειών.

Όταν η θρέψη του χόνδρινου ιστού είναι μειωμένη, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι γίνονται πιο λεπτοί, γεγονός που μειώνει την ελαστικότητα και τη δύναμή τους και αυξάνει την ευθραυστότητα. Αλλάζουν θέση και εμφανίζονται μικροσκοπικά ρήγματα στη μεμβράνη των ινών. Ακόμη και ελάχιστες αλλαγές στους μεσοσπονδύλιους δίσκους διαταράσσουν τη λειτουργία τους και προκαλούν πόνο ποικίλης έντασης. Στο πλαίσιο τέτοιων αλλαγών, δημιουργούνται προϋποθέσεις για διάφορες ασθένειες των εσωτερικών οργάνων, καθώς η δραστηριότητά τους εξαρτάται από την κατάσταση της σπονδυλικής στήλης και την αγωγή των παρορμήσεων κατά μήκος των νεύρων.

Αιτίες της νόσου

Ο κύριος λόγος μπορεί να ονομαστεί ο τύπος της ανθρώπινης κίνησης - όρθιο περπάτημα. Μόνο οι άνθρωποι περπατούν με δύο πόδια. Οι πιο στενοί συγγενείς, τα ανώτερα πρωτεύοντα, σηκώνονται μόνο μερικές φορές. αυτή είναι μια βοηθητική μέθοδος κίνησης, επομένως δεν φοβούνται την οστεοχόνδρωση. Προκειμένου ένα άτομο να αποφύγει την ασθένεια, είναι απαραίτητο να αλλάξει τη μέθοδο κίνησης και τουλάχιστον εν μέρει να αφαιρέσει το κατακόρυφο φορτίο στη σπονδυλική στήλη. Αλλά αυτό είναι αδύνατο εκτός αν η ανθρωπότητα βγει στη θάλασσα και κάνει το κολύμπι μέσο μεταφοράς.

Λόγω της όρθιας στάσης, το μυοσκελετικό σύστημα έχει αναπτυχθεί περαιτέρω, αλλά προς την κατεύθυνση της προστασίας του κρανίου από τα κρουστικά φορτία. Για την προστασία της σπονδυλικής στήλης, υπάρχουν ελαστικά επιθέματα μεταξύ των σπονδύλων, ελαστικά τόξα, χόνδρος των αρθρώσεων του γόνατος και 2 κυρτώσεις της σπονδυλικής στήλης.

Όλοι οι άνθρωποι αναπτύσσουν τη νόσο σε έναν ή τον άλλο βαθμό. Μπορεί να περιγραφεί ως μια φυσική διαδικασία που συμβαίνει στο πλαίσιο της γήρανσης του σώματος. είναι μια πληρωμή για μια όρθια στάση. Μπορεί να ανιχνευθεί ακόμη και σε έναν 20χρονο, αφού ένα άτομο περπατάει με δύο πόδια για 16-17 χρόνια. αυτό είναι αρκετό για να δείξει τα πρώτα μικρά σημάδια οστεοχονδρωσίας.

Μόνο λίγοι με άριστη γενετική καταφέρνουν να το αποφύγουν και αυτοί είναι άνθρωποι που έλεγχαν προσεκτικά τη σωματική τους δραστηριότητα, παρακολουθούσαν την κατάσταση της σπονδυλικής στήλης και φρόντιζαν την υγεία τους από μικρή ηλικία. Αργά ή γρήγορα, αρχίζουν οι ατροφικές αλλαγές στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, αλλά υπάρχουν πολλοί λόγοι που προκαλούν την πρώιμη ανάπτυξή τους:

• τραυματισμοί σπονδυλικού οξέος?
• βαριά σωματική δραστηριότητα?
• παθητικός τρόπος ζωής?
• η παρουσία σκολίωσης και άλλων παραμορφώσεων της σπονδυλικής στήλης.
• έλλειψη βιταμινών, μετάλλων?
• μεταβολική νόσος?
• συγγενείς ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης.
• Ευσαρκία;
• συνεχές άγχος?
• μολυσματικές ορμονικές ασθένειες.

Υπάρχουν περίπου 10 θεωρίες που εξηγούν την ανάπτυξη της οστεοχόνδρωσης: ορμονική, αγγειακή, κληρονομική, λοιμώδης-αλλεργική και άλλες. Κανένα από αυτά δεν παρέχει ολοκληρωμένες πληροφορίες σχετικά με τις αλλαγές που συμβαίνουν στη σπονδυλική στήλη· θεωρείται ότι όλες είναι συμπληρωματικές.

Πιστεύεται ότι ο πιο σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη της οστεοχονδρωσίας είναι η συνεχής υπερφόρτωση της σπονδυλικής στήλης. Η κακή στάση του σώματος, το κάθισμα και το περπάτημα με ανώμαλη πλάτη επιβαρύνουν επιπλέον το μυοσκελετικό σύστημα και τους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Η κατάσταση επιδεινώνεται εάν ένα άτομο έχει δομικά χαρακτηριστικά του σπονδύλου ή διαταραχή της διατροφής των ιστών του.

Πώς αναπτύσσεται η οστεοχονδρωσία;

Η ανάπτυξη της νόσου μπορεί να χωριστεί σε 4 διαδοχικά στάδια:

1. Στο αρχικό στάδιο, ο pulposus πυρήνας χάνει νερό, γεγονός που οδηγεί στο σχηματισμό μικρορωγμών. Κατά κανόνα, δεν εμφανίζονται συμπτώματα ασθένειας.
2. Το ύψος του μεσοσπονδύλιου δίσκου μειώνεται, γεγονός που οδηγεί στα πρώτα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας. Λόγω της αλλαγής της απόστασης μεταξύ των τμημάτων, ο τόνος των συνδέσμων της σπονδυλικής στήλης μειώνεται, γεγονός που επιτρέπει στους σπονδύλους να μετατοπιστούν από την ανατομικά σωστή θέση τους. Η νόσος συχνά εξελίσσεται κατά κύματα, συνοδεύεται δηλαδή από φάση ύφεσης χωρίς συμπτώματα ή με ήπια ενόχληση και έξαρση με οξύ πόνο.
3. Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος παραμορφώνεται, το περιεχόμενό του αρχίζει να προεξέχει, κάτι που συνοδεύεται από πιο σοβαρές εκδηλώσεις. Μερικές φορές παρατηρείται οστεοαρθρίτιδα και σπονδυλικό υπεξάρθρημα. Αναπτύσσεται άσηπτη φλεγμονή και ο ιστός γύρω από ένα συγκεκριμένο τμήμα διογκώνεται. Ο πόνος εμφανίζεται συνεχώς, είναι πιθανές μυϊκές κράμπες και περιορισμένη κίνηση.
4. Η εμφάνιση οστεοφύτων. Με τη μετατόπιση των σπονδύλων, το σώμα ενεργοποιεί αντισταθμιστικούς μηχανισμούς και προσπαθεί να αποκαταστήσει τη λειτουργία υποστήριξης και προστασίας της σπονδυλικής στήλης. Στην επιφάνεια των σπονδύλων εμφανίζονται οστικές αναπτύξεις, οστεόφυτα. Ταυτόχρονα, αναπτύσσεται και ινώδης ιστός. Ως αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών, δύο ή περισσότερες δίνες συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο συγκρότημα. Αυτό οδηγεί πάντα σε τσιμπήματα νεύρων, εμφάνιση οξέων νευρολογικών συμπτωμάτων, πάρεση, παράλυση και άλλα σοβαρά προβλήματα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων υποτιμούν τη σοβαρότητα της νόσου, αγνοούν τα συμπτώματα και δεν αναζητούν ιατρική βοήθεια. Δυστυχώς, ευδοκιμούν πολυάριθμοι θεραπευτές που υπόσχονται να απαλλαγούν γρήγορα από το πρόβλημα χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές και αμφίβολες ασκήσεις, χωρίς να γνωρίζουν όλες τις αποχρώσεις της νόσου. Τέτοιες μέθοδοι, στην καλύτερη περίπτωση, δεν παράγουν αποτελέσματα, στη χειρότερη, προκαλούν ταχεία εξέλιξη της οστεοχόνδρωσης και την ανάπτυξη επιπλοκών.

Συμπτώματα

Τα ακριβή συμπτώματα εξαρτώνται από το τμήμα της σπονδυλικής στήλης στο οποίο συμβαίνουν οι παθολογικές διεργασίες, αλλά υπάρχουν γενικά σημάδια που υπάρχουν πέρα από τον εντοπισμό. Αυτές περιλαμβάνουν πόνο, κινητικές και αισθητηριακές διαταραχές.

Ο πόνος μπορεί να είναι ριζικός και μυϊκός. Το πρώτο σχετίζεται με το πάτημα της σπονδυλικής στήλης σε ένα ορισμένο ύψος. Αποτελείται από δύο μέρη, το αισθητήριο και το μοτέρ. Ανάλογα με το τμήμα που συμπιέζεται, συμβαίνουν αισθητηριακές ή κινητικές διαταραχές.

Ριζικός πόνος

Ένα άλλο όνομα για αυτό είναι νευραλγία. Μια συμπιεσμένη, διογκωμένη νευρική ρίζα ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε σοκ, εκδηλώνεται ως οξύς πόνος παρόμοιος με ηλεκτρικό ρεύμα. Μπορεί να πυροβολήσει από το λαιμό στο χέρι, από το κάτω μέρος της πλάτης στο πόδι, μια τέτοια απότομη ώθηση ονομάζεται οσφυϊκή μοίρα. Εάν εμφανίζεται στην οσφυϊκή χώρα είναι η οσφυϊκή χώρα, στον αυχένα είναι ο τράχηλος. Σε τέτοιες στιγμές, ένα άτομο παίρνει συνήθως μια αναγκαστική θέση. Ο πόνος πυροδοτεί το βήχα, το γέλιο, το φτέρνισμα και το κλάμα και εντείνει κάθε κίνηση που βυθίζει τη σπονδυλική στήλη.

Μυϊκοί πόνοι

Τα ελαττώματα του δίσκου δεν συμπιέζουν πάντα τη ρίζα. Μπορούν να επηρεάσουν τους γειτονικούς μύες, τους συνδέσμους και την περιτονία κατά την κίνηση. Σε αυτή την κατάσταση, ο πόνος δεν είναι οξύς, γίνεται σταθερός και πονάει, συνοδευόμενος από δυσκαμψία στην πλάτη, η οποία ονομάζεται μυοπεριτονιακή. Η πηγή του πόνου δεν είναι η ρίζα, αλλά οι μύες, οι οποίοι αντιδρούν σε κάθε ερέθισμα συστέλλοντας. Εάν ο ερεθιστικός παράγοντας δρα συνεχώς πάνω τους, η σύσπαση εξελίσσεται σε συνεχή επώδυνο σπασμό.

αισθητηριακές διαταραχές

Όταν ένα ευαίσθητο τμήμα της νευρικής ρίζας πιέζεται από σπασμωδικό μυ ή προεξοχή, εμφανίζονται διάφορες αισθητικές διαταραχές. Μπορεί να συνοδεύονται από πόνο ή μπορεί να εμφανιστούν όταν υποχωρεί. Εκδηλώνονται με μούδιασμα στα άκρα των δακτύλων, στα δάχτυλα των ποδιών και στα πόδια καθώς και σε ένα αίσθημα μπουσουλήματος.

Κινητικές διαταραχές

Εμφανίζεται όταν το κινητικό τμήμα του νεύρου έχει υποστεί βλάβη. Εκδηλώνονται με μυϊκή αδυναμία, πάρεση ή πλήρη ακινησία, παράλυση. Αυτό παρατηρείται πιο συχνά στα κάτω άκρα με προεξοχές και κήλη δίσκων στην οσφυϊκή περιοχή, όπου περνούν οι δομές που νευρώνουν τους μύες του κάτω ποδιού και του ποδιού. Παρόμοια κατάσταση εμφανίζεται και στα άνω άκρα με βλάβη στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης.

Στην προχωρημένη οστεοχονδρωσία, το πόδι γυρίζει προς τα μέσα, το άτομο το σηκώνει για να κάνει ένα βήμα, αυτό ονομάζεται βηματισμός («βηματισμός κόκορα») Πρώτον, υπάρχει αδυναμία στους μύες, το άτομο δεν μπορεί να σταθεί στις φτέρνες και τα δάχτυλα των ποδιών όρθιο και το κάτω πόδι χάνει αισθητά βάρος λόγω υποσιτισμού και στη συνέχεια ατροφεί. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη παράλυση και αναπηρία. Οι κινητικές διαταραχές είναι επικίνδυνες επειδή συχνά δεν συνοδεύονται από πόνο και εμφανίζονται μεμονωμένα, γι' αυτό οι άνθρωποι δεν αναζητούν ιατρική βοήθεια σε εγκαίρως.

Με την οστεοχονδρωσία, μπορεί να εμφανιστούν φυτοτροφικές διαταραχές, αλλά σπάνια. Εκδηλώνονται ως ψυχρότητα των άκρων ή αίσθημα ζέστης, ξηροδερμία ή άφθονη εφίδρωση, τριχόπτωση και μειωμένη θρέψη των νυχιών.

Οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης

Οι σπόνδυλοι αυτού του τμήματος είναι πολύ κινητοί. Διατρέχουν μεγάλα αγγεία, υπάρχουν αυτόνομες δομές του νευρικού συστήματος, αυχενική περιτονία, μύες, πολλά νευρικά γάγγλια, επομένως τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν στον αυχένα, το κεφάλι, την ωμική ζώνη και τα άνω άκρα. Οι ασθενείς προσπαθούν να κρατήσουν το κεφάλι σε μια λιγότερο επώδυνη θέση και να περιστρέφουν ολόκληρο το σώμα. Η οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης μπορεί να συνοδεύεται από:

• Ζάλη;
• θόρυβος, κουδούνισμα στα αυτιά.
• Πονοκέφαλος που σκεπάζεται σαν κράνος.
• ναυτία;
• αίσθημα σέρνοντας?
• θολή όραση;
• διαταραχή ύπνου;
• αυξημένη ευερεθιστότητα?
• θολή όραση;
• Μούδιασμα του δέρματος στα χέρια, τους ώμους, το κεφάλι, το λαιμό.
• αδυναμία των μυών της άνω ζώνης ώμου.
• Αλλαγές πίεσης.

Εάν εμφανιστεί ριζικό σύνδρομο, εμφανίζεται μαχαίρι, βασανιστικός πόνος στην περιοχή του κεφαλιού και του λαιμού. Εάν αναπτυχθεί προεξοχή ή μεσοσπονδύλιο κάταγμα στο φόντο της οστεοχόνδρωσης, μπορεί να εμφανιστεί τσίμπημα των αιμοφόρων αγγείων. Αυτό οδηγεί σε διακοπή της παροχής αίματος στον εγκέφαλο, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε λιποθυμία και ακόμη και εγκεφαλικό.

Οστεοχόνδρωση της θωρακικής περιοχής

Σπάνια φαίνεται. Οι ασθενείς υποφέρουν από πόνο στην πλάτη στο επίπεδο των ωμοπλάτων, ο οποίος μπορεί να επιδεινωθεί όταν παίρνουν βαθιές αναπνοές. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί πίσω από το στέρνο, το οποίο μπορεί να συγχέεται με καρδιακά προβλήματα. Όταν προσβάλλεται ο πλατύς μυς, παρατηρείται έντονος πόνος στην κάτω γωνία της ωμοπλάτης, που εξαπλώνεται στον ώμο και το στήθος. Όταν επηρεάζονται οι οδοντωτοί μύες, εμφανίζεται πόνος όταν σηκώνετε βαριά αντικείμενα πάνω από το κεφάλι, ειδικά όταν πιέζετε.

Όταν οι ρίζες της σπονδυλικής στήλης είναι τσιμπημένες, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης ορισμένων ασθενειών των εσωτερικών οργάνων λόγω διαταραχής της νεύρωσης, όπως:

• βρογχίτιδα, άσθμα, πνευμονία;
• Διαταραχές ούρησης, πυελονεφρίτιδα, σπειραματονεφρίτιδα;
• χολοκυστίτιδα, ίκτερος, δυσπεψία.
• αλλεργικές αντιδράσεις κ. λπ.

Σύμφωνα με μελέτες, η βλάβη στον 7ο θωρακικό σπόνδυλο λόγω οστεοχονδρωσίας μπορεί να προκαλέσει σακχαρώδη διαβήτη.

Οστεοχόνδρωση της οσφυϊκής περιοχής

Οι οσφυϊκοί σπόνδυλοι είναι πιο ογκώδεις και ευρύτεροι επειδή πρέπει να αντέχουν μεγαλύτερα φορτία σε σύγκριση με άλλα τμήματα και αυτό δεν σημαίνει μόνο το δικό σας σωματικό βάρος. Μεταφορά φορτίων στα χέρια, στους ώμους, στο κεφάλι, άρση βαρέων φορτίων, φορτίο που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και το κάτω μέρος της πλάτης, οπότε η οστεοχόνδρωση και οι επιπλοκές της εμφανίζονται συχνότερα σε αυτήν την περιοχή.

Η κλασική εκδήλωση της οστεοχόνδρωσης της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι η οσφυϊκή μοίρα (lumbago). Αυτός είναι ένας οξύς, σοβαρός, καυστικός πόνος που εμφανίζεται ξαφνικά και μοιάζει με ηλεκτροπληξία. Συνοδεύεται από ερεθισμό των νευρικών υποδοχέων που διατρέχουν τον ιστό του προσβεβλημένου μεσοσπονδύλιου δίσκου. Στη συνέχεια, ο πόνος προκαλεί την εμφάνιση άσηπτης φλεγμονής, στην οποία προστίθεται και το μυοπεριτονιακό σύνδρομο.

Τα δυσάρεστα συμπτώματα προκύπτουν από απότομες περιστροφές στην οσφυϊκή περιοχή και την ανύψωση βαρέων αντικειμένων. Όταν εμφανίζονται μυϊκές τονωτικές αντιδράσεις, η κινητικότητα περιορίζεται. Οι ασθενείς το περιγράφουν ως «λαβή τσιμπίδας», μερικές φορές εμφανίζεται εφίδρωση και ο πόνος συνοδεύεται από ήχο τσακίσματος. Διατρέχει ολόκληρο το κάτω μέρος της πλάτης, όταν ο πόνος υποχωρήσει λίγο, είναι ήδη αισθητή μια πιο ξεκάθαρη εντόπιση.

Εάν προκύψουν επιπλοκές με τη μορφή μεγάλου μεσοσπονδύλιου κατάγματος, μπορεί να εμφανιστεί σύνδρομο κώνου. Χαρακτηρίζεται από χαλαρή παράλυση της ουροδόχου κύστης, οι ασθενείς υποφέρουν από ακράτεια ούρων και κοπράνων, μούδιασμα στο περίνεο και δεν παρατηρείται παράλυση των ποδιών.

διάγνωση

Ένας νευρολόγος και ένας σπονδυλολόγος εμπλέκονται στη διάγνωση της νόσου. Η εμφάνιση έστω και μικρού πόνου στην πλάτη είναι ένας λόγος για να ζητήσετε συμβουλές από έναν ειδικό, γιατί όσο πιο νωρίς διαγνωστεί η ασθένεια τόσο πιο αποτελεσματική και ταχύτερη θα είναι η θεραπεία.

Για να τεθεί η διάγνωση, ο γιατρός πραγματοποιεί πρώτα συνέντευξη και εξέταση. Εξετάζει τα παράπονα και το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, ανακαλύπτει πότε εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα, τι πυροδοτεί τον πόνο, πόσο έντονος είναι και πόσο διαρκεί. Για τη διάγνωση, οι πληροφορίες σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης του ασθενούς είναι σημαντικές: η παρουσία κακών συνηθειών, το είδος της επαγγελματικής δραστηριότητας, η παρουσία τραυματισμών κ. λπ.

Κατά την εξέταση αξιολογείται η στάση του σώματος, το βάδισμα, το εύρος κίνησης και η κατάσταση του δέρματος. Συγκρίνετε τις συμμετρικές περιοχές του σώματος - τις υγιείς και τις πληγείσες πλευρές. Ο γιατρός ελέγχει την ικανότητα κάμψης διαφόρων τμημάτων της σπονδυλικής στήλης και ψηλαφίζει τους βαθείς και επιφανειακούς μύες. Η έκταση του πόνου προσδιορίζεται χρησιμοποιώντας ειδικό σφυρί και η ευαισθησία στον πόνο προσδιορίζεται με μυρμήγκιασμα με μια λεπτή βελόνα. Στο τέλος της εξέτασης διενεργείται σειρά ειδικών εξετάσεων για να διαπιστωθεί η παρουσία συμπτωμάτων ριζικού συνδρόμου.

Με βάση τα δεδομένα που αποκτήθηκαν, κάνει μια ύποπτη διάγνωση. Για να επιβεβαιωθεί ή να αντικρουστεί αυτό, συνταγογραφούνται διαγνωστικά όργανα:

1. Ακτινογραφία. Η εξέταση πραγματοποιείται σε δύο πλάγια και αμοιβαία κάθετα επίπεδα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η διάγνωση ενδείκνυται στη θέση επέκτασης, κάμψης ή πλάγιας κάμψης. Για να αυξηθεί το περιεχόμενο πληροφοριών, μπορεί να συνταγογραφηθεί μια ακτινογραφία ενισχυμένης με σκιαγραφικό με την εισαγωγή σκιαγραφικού παράγοντα στον σπονδυλικό σωλήνα ή στις αρτηρίες. Οι εικόνες δείχνουν μετατόπιση των σπονδύλων, την παθολογική τους κινητικότητα, παρουσία ασβεστώσεων, οστεοφύτων, περιοχές σκλήρυνσης και στένωση του μεσοσπονδύλιου χώρου.
2. Η αξονική τομογραφία βασίζεται επίσης σε ακτινογραφίες, αλλά παρέχει περισσότερες πληροφορίες για τα σπονδυλικά σώματα, τα αγγεία και τους συνδέσμους. Οι εικόνες χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό του ύψους των μεσοσπονδύλιων δίσκων, των περιγραμμάτων των ρήξεων του μεσοσπονδύλιου δίσκου, της σπονδυλικής αστάθειας και των αυξήσεων των άκρων.
3. Απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού. Η πιο κατατοπιστική ερευνητική μέθοδος για τον εντοπισμό των επιπλοκών της οστεοχονδρωσίας, της μεσοσπονδυλικής κήλης και την αξιολόγηση του νωτιαίου μυελού. Η εξέταση παίζει σημαντικό ρόλο στη διάκρισή της από άλλες ασθένειες της σπονδυλικής στήλης όπως όγκοι, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, ρευματισμοί, οστεομυελίτιδα κ. λπ.

Εάν οι πληροφορίες που λαμβάνονται δεν είναι αρκετές, μπορούν να συνταγογραφηθούν εργαστηριακές εξετάσεις και υπερηχογράφημα με υπερηχογράφημα Doppler.

Θεραπεία της οστεοχονδρωσίας

Οι τακτικές θεραπείας αναπτύσσονται ξεχωριστά για κάθε ασθενή, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της εργασιακής του δραστηριότητας, τη σοβαρότητα των εκφυλιστικών-δυστροφικών διεργασιών, την παρουσία επιπλοκών και πολλά άλλα σημεία. Η σύνθετη θεραπεία συνιστάται για όλους, καθώς οι παθολογικές αλλαγές δεν μπορούν να εξαλειφθούν μόνο με φαρμακευτική αγωγή. Η θεραπεία περιλαμβάνει:

• φαρμακευτική θεραπεία?
• θεραπεία άσκησης?
• χειρωνακτική θεραπεία?
• Φυσικοθεραπεία;
• μασάζ κλπ.

Το να φοράτε κορσέ έχει νόημα για πολύπλοκες θεραπείες. Φτιάχνεται ξεχωριστά για συγκεκριμένο σημείο της σπονδυλικής στήλης. Για το στήθος χρησιμοποιούνται κορσέδες από ελαστικό υλικό με εσωτερικές μεταλλικές ή πλαστικές ράγες. Για οσφυϊκή στήριξη χρησιμοποιούνται άκαμπτα εγκάρσια και διαμήκη ένθετα από μέταλλο και πλαστικό. Οι κορσέδες λαιμού ονομάζονται γιακά και είναι άκαμπτοι.

Υπάρχουν κορσέδες που έχουν σχεδιαστεί για να διορθώνουν ολόκληρο τον σπονδυλικό σωλήνα και διορθωτές στάσης. Διατίθενται σε διαφορετικούς βαθμούς σκληρότητας, οι οποίοι επιλέγονται ξεχωριστά από τον γιατρό. Το να φοράς κορσέ δυναμώνει τους μύες, ανακουφίζει από τον πόνο, βελτιώνει τη στάση του σώματος και μειώνει την πιθανότητα επιπλοκών. Η χρήση τους πρέπει να πραγματοποιείται σύμφωνα με ορισμένους κανόνες, επομένως απαιτείται υποχρεωτική διαβούλευση με έναν γιατρό.

Συνιστάται στους ασθενείς να αγοράσουν ένα ορθοπεδικό στρώμα και μαξιλάρι από ειδικό υλικό «σχήμα μνήμης» που χαλαρώνει τους μύες του λαιμού και την υποινιακή περιοχή και αποτρέπει τις κυκλοφορικές διαταραχές στη σπονδυλική περιοχή κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Όταν διαγνωστεί με οστεοχονδρωσία, συνιστάται στους ασθενείς να αποφεύγουν να παίρνουν βάρος και να ασκούνται περισσότερο, καθώς και να αποφεύγουν την άρση βαρών, τα άλματα, το τρέξιμο και τα άλματα. Εάν έχετε ήδη διαγνωστεί με παχυσαρκία, είναι σημαντικό να λάβετε μέτρα για να χάσετε βάρος: αυξήστε τη σωματική σας δραστηριότητα και προσαρμόστε τη διατροφή σας. Είναι σημαντικό να αποφύγετε την υποθερμία, τους τραυματισμούς, το παρατεταμένο κάθισμα και τις απότομες κινήσεις. Προκαλούν έξαρση της νόσου και αυξημένα συμπτώματα.

Σε περίπτωση έξαρσης της οστεοχονδρωσίας αξίζει:

• εξαιρέσει τη σωματική δραστηριότητα·
• χρησιμοποιήστε έναν κορσέ.
• Χρησιμοποιήστε το απλικατέρ Lyapko (ξαπλώστε για 30-40 λεπτά δύο φορές την ημέρα).
• Χρησιμοποιήστε αντιφλεγμονώδη φάρμακα που σας έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός σας.
• Βεβαιωθείτε ότι το προσβεβλημένο μέρος της σπονδυλικής στήλης εκτίθεται συνεχώς σε ξηρή ζέστη, αλλά μόνο αφού υποχωρήσει η σοβαρότητα των κλινικών εκδηλώσεων, ιδιαίτερα του πόνου.

Φαρμακοθεραπεία

Στους ασθενείς συνταγογραφείται ένα σύμπλεγμα φαρμάκων με διαφορετικές αρχές δράσης για την ανακούφιση του πόνου, την εξάλειψη της φλεγμονής και τους μυϊκούς σπασμούς, την ομαλοποίηση της νευρικής διεγερσιμότητας και την ενεργοποίηση της αναγέννησης των ιστών των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Για την οστεοχονδρωσία, συνταγογραφούνται τα ακόλουθα:

• Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα έχουν αντιφλεγμονώδεις και αναλγητικές ιδιότητες. Συνταγογραφείται με τη μορφή ενέσιμων διαλυμάτων, δισκίων ή αλοιφών (τζελ). Σε περίπτωση έξαρσης ενδείκνυνται οι ενέσεις. Ωστόσο, η χρήση ΜΣΑΦ συνιστάται μόνο εάν εμφανιστεί πόνος.
• Τα κορτικοστεροειδή έχουν ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση. Χρησιμοποιούνται σε πολυήμερα μαθήματα με τη μορφή ενέσεων για την επιδείνωση της οστεοχόνδρωσης.
• Οι βιταμίνες Β είναι απαραίτητες για την ομαλοποίηση της λειτουργίας του νευρικού συστήματος και τη βελτίωση της αγωγιμότητας των νεύρων. Βοηθά στην αποκατάσταση της ευαισθησίας, στην εξάλειψη του μουδιάσματος κ. λπ.
• Τα χονδροπροστατευτικά είναι παρασκευάσματα που περιέχουν δομικά στοιχεία του χόνδρινου ιστού. Ιδιαίτερα αποτελεσματικό στα αρχικά στάδια ανάπτυξης εκφυλιστικών-δυστροφικών αλλαγών στους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Συνταγογραφούνται σε μεγάλους κύκλους με ατομική επιλογή της μορφής δοσολογίας: ενέσιμο διάλυμα, τοπικό παρασκεύασμα ή από του στόματος σκεύασμα.
• Οι αγγειακοί παράγοντες έχουν σχεδιαστεί για να βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος στην πληγείσα περιοχή, η οποία βοηθά στην ενεργοποίηση των μεταβολικών διεργασιών, στην εξάλειψη του οιδήματος των ιστών, στην αναγέννηση των μεσοσπονδύλιων δίσκων και στη μείωση του κινδύνου αγγειακών επιπλοκών.
• Τα μυοχαλαρωτικά μειώνουν τον τόνο των σπαστικών μυών, γεγονός που βοηθά στην ανακούφιση του πόνου και αποτρέπει την εμφάνιση παθολογικών αλλαγών στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης.

Τα φάρμακα συνταγογραφούνται σε μαθήματα, η διάρκεια χρήσης και η δοσολογία καθορίζονται ξεχωριστά για κάθε ασθενή. Ορισμένα συνταγογραφούνται με τη μορφή δισκίων, άλλα με τη μορφή γέλης, αλοιφής ή τοπικής κρέμας.

Σε περίπτωση αφόρητου πόνου που δεν εξαλείφεται με παυσίπονα, γίνονται μπλοκ νοβοκαΐνης και λιδοκαΐνης, που ανακουφίζουν άμεσα τον πόνο. Εκτός από τα αναισθητικά, μπορεί να προστεθούν κορτικοστεροειδή για την παροχή αντιφλεγμονώδους δράσης.

Ο αποκλεισμός πραγματοποιείται υπό στείρες συνθήκες αποκλειστικά από ειδικούς. Συνήθως, τα φάρμακα εγχέονται και στις δύο πλευρές της σπονδυλικής στήλης στην περιοχή όπου περνούν τα νεύρα που προκαλούν τον πόνο. Υπάρχουν πολλές τεχνικές αποκλεισμού. ο γιατρός αποφασίζει ποιο είναι το βέλτιστο σε κάθε κλινική περίπτωση.

φυσικοθεραπεία

Οι φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες επιλέγονται επίσης μεμονωμένα. Το καθήκον τους είναι να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα άλλων μεθόδων θεραπείας, να εξαλείψουν μια σειρά από δυσάρεστα συμπτώματα και να επιταχύνουν την ανάκτηση των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Τις περισσότερες φορές, οι ασθενείς εμφανίζονται:

• ηλεκτροφόρηση;
• θεραπεία υπερήχων?
• θεραπεία μαγνητικού πεδίου;
• βελονισμός κλπ.

Οι διαδικασίες συνταγογραφούνται σε μαθήματα 10 ή περισσότερων διαδικασιών.

Έλξη σπονδυλικής στήλης

Η θεραπεία έλξης είναι ένας τρόπος για να αυξηθεί η απόσταση μεταξύ των παρακείμενων σπονδύλων, μειώνοντας έτσι την πίεση στον αλλοιωμένο δίσκο. Αυτό μειώνει σημαντικά τον πόνο και εξασφαλίζει πιο ενεργή ανάκτηση του δίσκου. Η διαδικασία πραγματοποιείται με τη χρήση ειδικών συσκευών που ασκούν εφελκυστικό φορτίο στη σπονδυλική στήλη. Στη συνέχεια, συνιστάται στον ασθενή να φορά κορσέδες για να εδραιώσει το αποτέλεσμα.

Προφυλάξεις

Η οστεοχόνδρωση είναι τις περισσότερες φορές αποτέλεσμα της γήρανσης του σώματος. Ωστόσο, για να αποφύγετε την πρόωρη ανάπτυξη, πρέπει να ακολουθήσετε απλές συστάσεις:

• αποφύγετε τη σοβαρή υποθερμία.
• παρακολουθεί το σωματικό βάρος.
• Να κάνετε γυμναστική τακτικά, να προτιμάτε αθλήματα που ανακουφίζουν από την πίεση στην πλάτη και μην την υπερφορτώνετε, για παράδειγμα κολύμπι.
• εγκαταλείψτε τις κακές συνήθειες.
• Μην σηκώνετε μεγάλα βάρη, μην σηκώνετε φορτία και μην τα μεταφέρετε με την πλάτη σας ίσια.
• Δώστε προσοχή στη στάση σας, μην λυγίζετε όταν περπατάτε, εργάζεστε στον υπολογιστή, γράφετε κ. λπ.
• Αντιμετωπίστε την πλατυποδία εάν υπάρχει.
• Φάτε μια ισορροπημένη διατροφή και πίνετε περισσότερο νερό για να αποτρέψετε την αφυδάτωση.

Με τα πρώτα δυσάρεστα συμπτώματα, επισκεφθείτε αμέσως έναν γιατρό. Η τήρηση αυτών των απλών συστάσεων θα σας βοηθήσει να διατηρήσετε την πλάτη σας υγιή και να αποφύγετε τα πρόωρα συμπτώματα της νόσου.

Η οστεοχόνδρωση είναι μια πολύ κοινή ασθένεια, αλλά αν προσέχετε πολύ την υγεία σας, μπορείτε να την καταπολεμήσετε, το κύριο πράγμα είναι να λάβετε έγκαιρα μέτρα. Η αγνόηση των συμπτωμάτων οδηγεί μόνο στην ανάπτυξη επιπλοκών που απαιτούν πιο περίπλοκη και μακροχρόνια θεραπεία.